Congo als Belgische kolonie

Tussen 1880 en 1910 was Congo een privé-kolonie van koning Leopold II van België. Dat betekend dat niemand anders wist of wilde weten wat daar gebeurde. Leopold bepaalde alles en hoefde niemand (ook de regering van België) wat uit te leggen. Er zijn toen verschrikkelijke dingen gebeurd, miljoenen mensen zijn vermoord en uitgebuit. Pas de laatste jaren is dit wat bekender geworden bij een groter publiek.

1908-1945
Na de overdracht van de privé-kolonie van Leopold II aan de Belgische staat, dacht iedereen dat het afgelopen zou zijn met de onmenselijke behandeling van het Congolese volk. Dingen veranderen inderdaad, maar de grote bedrijven lapten deze veranderingen massaal aan hun laars en gingen rustig door met de uitbuiting van de bevolking, maar op een minder gruwelijke manier.
De Belgische overheid had de kolonie gekocht van de koning om verschillende redenen, maar de belangrijkste was toch wel de ontginning van de grondstoffen in de kolonie om zo de eigen economie te gaan versterken. De Belgische Regering en rijke handelaren wilden wel het gevoel hebben dat ze iets goeds deden, dus de bevolking werd bevoogd. Dat betekend dat ze onderwijs kregen op de Europese manier en naar de kerk moesten. Het christelijke onderwijs heeft in de jaren daarna bijna geen invloed gehad, want het land was veel te groot en er waren nauwelijks onderwijzers.
Sommigen dingen waren ook fijn, er werd veel aandacht besteed aan landbouwontwikkeling, gezondheidszorg,en mensen verdienden meer geld. Daarom behoorde de Congo tot voor de Tweede Wereldoorlog ook als een van de koloniën waar het redelijk goed ging. Armoede was er veel minder dan in landen in de regio en dit kwam vooral door de aanwezigheid van grote bedrijven uit België. België zag zich als het grote voorbeeld van beschaafd Europees gedrag in Afrika en was daar heel trots op.